Την ίδια εποχή ο Νίκος πειραματίστηκε στα πορτραίτα. Μοντέλο υπήρξε η δεύτερη του κόρη, η Βερόνικα. Η προτομή της είναι μία αλληγορία της γοητείας, το νέο κορίτσι στο κατώφλι της θηλυκότητας, ακόμη ντροπαλό και αγαθό, παρ΄ όλ΄ αυτά όχι πια παιδί. Είναι ήδη μια μικρή Εύα, η οποία σύντομα θα έχει συνειδητοποιήσει τα χαρίσματα της και θα τα εκμεταλλεύεται. Η μεγαλύτερη επιτυχία στην απεικόνιση περιέχεται στο συγκρατημένο χαμόγελο με το πονηρό βαθούλωμα στις άκρες των χειλιών, που θυμίζει λίγο τη «Mona Lisa», λίγο την «Άγνωστη του Σηκουάνα».